Bruce Schneier napisał był kiedyś świetny tekst „The Futility of Digital Copy Prevention„, czyli po naszemu tak, jak tytuł tego wpisu. Tekst jest po angielsku, ale na zachętę pozwolę sobie przytoczyć kilka cytatów:
Wszystkie media rozrywkowe w internecie (jak wszystko inne w internecie) to tylko bity: zera i jedynki. Bity ze swej natury są kopiowalne, łatwo i wielokrotnie. Jeśli masz plik cyfrowy – tekst, muzykę, wideo, czy cokolwiek innego – możesz zrobić tyle kopii pliku, ile zechcesz i zrobić z nimi cokolwiek zechcesz. To jest prawo naturalne cyfrowego świata i czyni kopiowanie w internecie innym od kopiowania zegarków Rolex czy torebek marki Louis Vuitton.
To, co przemysł rozrywkowy próbuje robić, to użycie technologii niezgodnie z tym prawem naturalnym. Chcą w jakiś praktyczny sposób utrudnić kopiowanie na tyle, aby ochronić swój obecny interes. Są skazani na porażkę.
Końcowy rezultat to będzie fiasko. Wszystkie cyfrowe metody zabezpieczeń mogą zostać złamane, i kiedy to się stanie, to złamane zabezpieczenia będą rozpowszechnianie… czy prawo zabrania tego czy nie. Przeciętny użytkownik będzie mógł sobie ściągnąć owe narzędzia z tych witryn, nad którymi prawo nie ma jurysdykcji. Pirackie treści będą powszechnie dostępne w internecie. Każdy będzie miał do nich dostęp.
I na koniec mój ulubiony fragment:
Pliki cyfrowe nie mogą stać się niekopiowalne, tak jak woda nie może przestać być mokra.