Jedną z metod walki z sieciami P2P jest tzw. „zanieczyszczanie” sieci. Wynajęci przez konecerny medialne specjaliści wprowadzają do sieci swoje wersje najpopularniejszych plików, których prawdziwa zawartość nie ma nic wspólnego z zawartością deklarowaną, na przykład w nazwie pliku. Oprócz nich sieci P2P zanieczyszczają spamerzy, czy niedbali użytkownicy, którzy wrzucają do nich rozmaite śmieci. Tak więc, zamiast archiwum z najnowszym filmem otrzymujemy bezwartościowy plik, którego ściągnięcie trwało kilka dni. Gdy przydarzy się to kilka razy, to łatwo się zniechęcić do zdobywania taką metodą muzyki i filmów. Oczywiście takie działania generują potrzebę znalezienia środków zaradczych. Jedną z metod jest tworzenie listy takich plików, która wymieniana jest pomiędzy klientami P2P. Inny środkiem może być włączenie do klientów rozmaitych sieci specjalnych systemów reputacji, które pozwalają uczestnikom sieci oceniać jakość plików. Przykładowy system – Credence – pozwala użytkownikom oeceniać jakość ściągniętych plików, a system zajmuje się propagowaniem rezultatów takiego głosowania. Bardzo to interesujące – kolejny przykład jak technika wyprzedza tych, którzy usiłują z nią walczyć zamiast użyć jej dla swoich celów.
Kategorie